கடன்

கடன்பட்டான் நெஞ்சம்போல

கலங்கினான் வேந்தனென்று
உடன்பட்ட கம்பனுக்கு

உள்ளத்திலே எவ்வலியோ

குடமுடைத்து குழந்தைவரும்
காலம்தொட்டு மனிதரெல்லாம்
வடம்பிடித்து இழுத்திடுவர்

வாழ்கையெனும் கடன்தேரை

தாய்கொடுத்த பால்கடனும்

தந்தையிடம் நூல்கடனும்
வாய்விட்டு கேட்டிடாத

வாய்த்தநல்ல இருகடனாம்

பொய்யான இவ்வுடலை

பொதிசுமக்கும் கழுதைபோல

மெய்யாக எண்ணியதால்

மேனியதும் சுமைகடனாம்

உடன்பிறந்த கடனாக

உறவுகளும் தொடர்ந்துவர

கடன்பிறந்து கால்முளைத்து

காலனையும் அழைத்துவரும்

திடம்கொண்டு சிக்கனமாய்

திட்டமிட்டு வாழ்பவரும்

படமெடுத்து பரிதவித்து
பரலோகம் தொட்டவரும்

கடனென்றால் அஞ்சிடுவர்
கைகூப்பிக் கெஞ்சிடுவர்
விடமென்றால் என்னவென்று
வினவிடுவர் எல்லோரும்


கடன்பட்டு மீண்டிடுவீர்
கண்ணுறக்கம் கொண்டிடுவீர்.